"แนวเพลงแจ๊ส"

แจ๊ส (Jazz) ถือเป็นแนว ดนตรีคลาสสิค ชนิดหนึ่งของสหรัฐอเมริกา ที่พัฒนามาจากกลุ่มคนดำในสหรัฐอเมริกา (African Americans) แนวคนตรีแจ๊สเกิดขึ้นในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีลักษณะพิเศษคือ โน้ตบลูส์ การลัดจังหวะ จังหวะสวิง มีการโต้-ตอบทางดนตรี และการเล่นสด

ประวัติ

รากลึกของ แจ๊ส นั้นมาจาก แนวเพลงบลูส์ (Blues) คนผิวดำที่เล่น เพลงบลูส์ เรียนรู้ดนตรีจากการฟังเป็นพื้นฐาน จึงเล่นแบบถูกๆผิดๆ เพราะจำมาไม่ครบถ้วน มีการขยายด้วยความพึงพอใจของตัวเองเป็นหลักคือ แต่งทำนองเพลงขึ้นมาใหม่ๆสดๆ หรือการโซโล่แบบด้นสด ต่อได้มีการผสมผสานแนมดนตรีเพิ่มขึ้นกลายเป็นแนวแจ๊ส ยุคต่อมาคือ มีแนวดนตรีแร็กไทม์ (Ragtime) กำเนิดขึ้นที่ยุโรปผสมกับบลูส์ จังหวะของแอฟริกัน และนี่เองที่เป็นรากของดนตรีแจ๊สในเวลาต่อมา

เพลงบลูส์เริ่มได้รับความนิยมในช่วงเวลาเดียวกันกับแร็กไทม์ ปลายๆ ทศวรรษ 1910 แนวเพลงมีผสมผสานจนกลมกลืนโดย บัดดี โบลเดน (Charles Joseph ‘Buddy’ Bolden) เป็นผู้ริเริ่ม หากแต่เวลานั้นยังไม่มีการประดิษฐ์คำว่าแจ๊สขึ้นมา และเรียกดนตรีเหล่านี้รวมๆ กันว่า “ฮ็อต มิวสิก” (Hot Music) จนกระทั่งโอดีเจบีโด่งดัง คำว่า แจ๊ส จึงเป็นคำที่ใช้เรียกขานกันทั่ว แจ๊สในยุคแรกนี้เรียกกันว่าเป็น แจ๊สดั้งเดิม หรือ นิวออร์ลีนส์แจ๊ส

ดนตรีแจ๊สมีต้นกำเนิด โดยวงดนตรีวงแรกชื่อ ดิ ออริจินัล ดิกซีแลนด์ แจ๊ส แบนด์ (The Original Dixieland Jazz Band: ODJB) ราวทศวรรษ 1920 ด้วยจังหวะเต้นรำที่แปลกใหม่เป็นที่กล่าวขวัญกันอย่างมาก จึงกำเนิดคำว่า “แจ๊ส” ตามชื่อวง โอดีเจบีสามารถขายแผ่นได้ถึงล้านแผ่น

แจ๊สยุคใหม่

ปัจจุบันดนตรี แจ็ส ในแต่ละแนวก็ยังคงมีการพัฒนาการต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน อีกทั้งยังมีนักดนตรีแจ็สหน้าใหม่ฝีมือดีเกิดขึ้นมาอย่างมากมาย โดยแต่ละคนต่างหาแนวทางใหม่ๆ ของตนอยู่ จึงเกิดแจ็สที่สไตล์แตกต่างจากที่มีมาทั้งหมดในอดีต

มีความพยายามหาสุ้มเสียงใหม่ๆ เช่น แอซิดแจ๊ส (Acid Jazz) หรือกรูฟแจ๊ส (Groove Jazz)ซึ่งเป็นผลการผสมระหว่างแจ๊ส โซล ฟังกี้ และฮิปฮอป เช่น จามิโรไคว์ (Jamiroquai) อีกแนวคือ นูแจ๊ส (Nu Jazz) หรือ อิเล็กโทรแจ๊ส (Electro-Jazz) ผสมผสานด้วยดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องสังเคราะห์เสียง เช่น วงอิเล็กโทรนิกา (Electronica)